Wracamy przez Wiedeń

 

Tygodniowy pobyt w Aliağa Tüpraş Halk Eğitim Merkezi dobiegł końca.

 Przechodząc przez program job shadowing mieliśmy możliwość zobaczyć prawdziwe środowisko pracy i poznać nowe metody edukacji. Nie tylko poznaliśmy codzienne zadania, ale także odkrywałyśmy niuanse, których nie brałyśmy pod uwagę. Najważniejsze stało się poznanie prawdziwych doświadczeń w szerokiej gamie zajęć i warsztatów  prowadzonych w instytucie. Zwiedziłyśmy większość sal warsztatowych  i mogliśmy uzyskać odpowiedzi na nurtujące nas pytania.

Jako goście z Polski czułyśmy się bardzo zaopiekowane, pracownicy instytutu byli dumni , że wybrałyśmy właśnie ich placówkę. Dziękujemy dyrektor instytutu Ebru Yılmaz oraz naszej opiekunce Semie Pekdeerin.

Wracając do kraju wybrałyśmy powrót przez Istambuł i Wiedeń z kilkunastogodzinną przerwą w stolicy Austrii, aby mieć możliwość choć krótkiego odwiedzenia tego miasta. Niepokoiły nas informacje z kraju o rosnącej liczbie zachorowań na Covid-19. Jednak zachowanie wiedeńczyków wydawało się temu przeczyć.

 

 

                                                                                                                                        

Projekt „Ponadnarodowa mobilność kadry niezawodowej edukacji dorosłych” realizowany ze środków PO WER na zasadach Programu Erasmus+  sektor Edukacja dorosłych pt. „Wzbudzić pasję…”

Tajniki ceramiki oraz tureckie bazary

 

Ostatniego dnia uczestniczyliśmy w zajęciach w pracowni ceramiki. 

 

Na kursie ceramiki uczestnicy najpierw uczą się tworzenia podstawowych form trójwymiarowych, zapoznając się z glinką ceramiczną i technikami ręcznego kształtowania. Dzięki tym technikom, z którymi pracują z biegiem czasu, nabywają umiejętności tworzenia żądanych form. Równolegle uczą się ceramicznych technik zdobienia, zaczynają barwić kształtowane przez siebie wyroby gliną. Uczestnicy mogą wytwarzać rodzaje ceramiki zgodnie z swoją orientacją, zwłaszcza ceramikę kuchenną, ceramikę dekoracyjną, biżuterię ceramiczną, panele ceramiczne lub ceramikę powierzchowną i rzeźby ceramiczne. 

W kursie glazurowania uczestnicy dekorują gotowe wyroby tradycyjną techniką kaflową. Uczestnicy opracowują pomysł na papierze, aby opanować tradycyjne wzory i motywy. Zanim zaczną pracować nad wyrobach ceramicznych. Tradycyjne wzory płytek są rysowane i malowane w kolejności. Prace wykonuje się na papierze, najpierw ołówkiem, potem pędzlem i farbą. Po przetworzeniu wszystkich tradycyjnych wzorów na papierze, wzory są  przenoszone na ceramikę o płaskiej powierzchni. Wzory wyżłabiane są w tradycyjny sposób i przenoszone na powierzchnię wraz z pyłem węglowym. Wzory przeniesione na przedmiot za pomocą proszku węglowego są barwione zgodnie z charakterystyką wzoru po zakończeniu procesu konturowania.

Przedmioty następnie są szkliwione glazurą do płytek i wypalane. 
Tego dnia odwiedziłyśmy również Izmir, gdzie w ramach poznania kultury tureckiej odwiedziliśmy ogromnym turecki bazar.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Dzień skończyliśmy w restauracji -Tavaci recep usta, gdzie skosztowaliśmy jagnięciny przyrządzonej w tradycyjny turecki sposób. Potrawa przyrządzalnia jest przez ponad 12 godzin.

                                                                                                                                           

Projekt „Ponadnarodowa mobilność kadry niezawodowej edukacji dorosłych” realizowany ze środków PO WER na zasadach Programu Erasmus+  sektor Edukacja dorosłych pt. „Wzbudzić pasję…”

 

 

Warsztaty z Ebru i Pergamon

 

Czwarty dzień naszego pobytu w instytucie spędziliśmy obserwując zajęcia w pracowni ceramiki, a dotyczyły one malowania na wodzie, czyli Ebru. 

 

Ebru jest to tradycyjna sztuka zdobienia papieru (oraz materiału) poprzez przenoszenie na nie wzorów tworzonych przy pomocy farb rozprowadzanych pędzelkami i patyczkami na wodzie zagęszczonej tłustą substancją tzw. marmurkowanie. 
Zostałyśmy zaproszone do wypróbowania swoich sił w tej dziedzinie i nauczenia się kilku podstawowych technik oraz zrobienia własnych prac.  

Po południu odwiedziliśmy również inny instytut w Bergama, spotkaliśmy się  z dyrektorem placówki i poznaliśmy  zakres zajęć i warsztatów tam prowadzonych.
Odwiedziny w tym mieście dały nam możliwość odwiedzenia Pergamonu– kolejnego antycznego miasta, gdzie mieści się najbardziej stromy teatr starożytności oraz Akropol.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

W Pergamonie wybudowana została największa po Bibliotece Aleksandryjskiej książnica starożytna. Powstały w niej pierwsze, nie zachowane i znane nam tylko z późniejszych wzmianek traktaty o zbieraniu książek i organizacji bibliotek. Władcy Pergamonu starali się zapewnić swoim uczonym odpowiedni warsztat pracy badawczej w postaci książek, dlatego dbali by księgozbiór stale się pomnażał. To właśnie rozwój biblioteki zainspirować miał króla Pergamonu do szukania nowego substytutu ograniczanego papirusu. Biblioteka istniała jeszcze w II w. n.e., mimo że w I w. p.n.e. ok. 200 tysięcy zwojów zabrał Antoniusz dla Biblioteki Aleksandryjskiej.(źródło https://stykkultur.pl/turcja-pergamon/) 

Rekonstrukcja wyglądu Akropolu w Pergamonie

Udało nam się zwiedzić także jedną z wysp – Alibey Adasi – która jest częstym przystankiem turystycznym dla miejscowych obywateli.  Zapoznałyśmy się także bliżej z śródziemnomorską kuchnią nadmorską.

                                                                                                                                         

Projekt „Ponadnarodowa mobilność kadry niezawodowej edukacji dorosłych” realizowany ze środków PO WER na zasadach Programu Erasmus+  sektor Edukacja dorosłych pt. „Wzbudzić pasję…”

 

Zajęcia z szycia, tradycyjnego haftu i tańca

Dziś  w instytucie obserwowałyśmy pracę prowadzącego w pracowni krawieckiej. Kursy, które się tam odbywają zapewniają umiejętności takie jak krojenie i szycie odzieży oraz  haftu maszynowego. Kusy są przydatne w znalezieniu pracy w sektorze przemysłowym, a nabyte umiejętności można wykorzystać również w domu lub do prowadzenia własnej małej działalności. Uczestnicy kursu uczyli się kroju i szycia damskiego stroju opartego na tradycyjnym wzorcu tureckim Abaya. Pracowali również nad wzorem  tradycyjnym wzorem tugry. 

Na następnych zajęciach w pracowni haftu ręcznego, mieliśmy możliwość przyglądania się pracy prowadzącego z uczestnikami nad tradycyjnymi wzorami haftu tureckiego. Kursy te mają na celu zachowanie tych wzorów i umiejętności z tym związanych. Kursy te pozwolą uczestnikom na wykorzystanie swoich umiejętności w podjęciu pracy w zakładach trudniących się ręcznie haftowaną odzieżą, obrusami, serwetami głównie na rynek związany z turystyką. Pozwalają też na rozwinięcie swojego hobby i wykorzystanie w domu.  

Kolejne warsztaty ze względu na ograniczenia epidemiczne odbyły się na świeżym powietrzu dotyczyły tradycyjnego tańca i tanecznych zabaw tureckich. Uczestnicy spotkania pracowali nad utrwaleniem poznanych już układów i kroków. Zostaliśmy zaproszeni na koniec zajęć do zabawy i nauki podstawowych kroków. 

https://www.facebook.com/tupras.hem/videos/pcb.1668413379993805/355205499141711/

https://www.facebook.com/tupras.hem/videos/pcb.1668413379993805/3397923160245970/

https://www.facebook.com/tupras.hem/videos/370465134145965

Oczywiście musi zawsze stać się zadość niezwykłej tureckiej gościnności i zostaliśmy poczęstowani przez uczestników warsztatów własnoręcznie przygotowanymi pysznymi daniami tradycyjnej kuchni tureckiej. 

Wieczorem wspólnie z naszą opiekunką odwiedziliśmy miejscowość Foça. Antyczna Fokaja była najbardziej wysuniętą na północ osadą jońską nad Morzem Egejsnikm. Położone w pobliżu Foçy wysepki są obecnie jedną z ostatnich na świecie ostoi fok z gatunku mniszka śródziemnomorska (Monachus monachus). Część miasteczka położona przy Küçükdeniz jest bardzo malownicza, mieści się tu na wybrzeżu port rybacki, promenada, restauracje i pensjonaty oraz plaża miejska. Na wysuniętym w morze cyplu oddzielającym zatoki stoją stare kamienne domostwa z czasów osmańskich oraz dwa zabytkowe meczety. Oczywiście w takim miejscu należy skosztować ryby z lokalnych połowów. 

                                                                                                                                              

Projekt „Ponadnarodowa mobilność kadry niezawodowej edukacji dorosłych” realizowany ze środków PO WER na zasadach Programu Erasmus+  sektor Edukacja dorosłych pt. „Wzbudzić pasję…”

Historia, kultura i zabytki Izmiru

 

Drugiego dnia nasi gospodarze zaplanowali dla nas poznanie historii, kultury oraz zabytków położonych  w rejonie Izmiru. Pierwszą miejscowością, którą odwiedziliśmy był Şirince.  Na początek zjedliśmy tradycyjne tureckie śniadanie w restauracji Artemis. Zwiedziliśmy też tam niewielkie muzeum wina.

Mieliśmy okazję powędrować do jednej z cerkwi poświęconej św. Janowi Chrzcicielowi, która została odrestaurowana około 2000 roku dzięki funduszom zapewnionym przez stowarzyszenie chrześcijańskie z USA. W jego wnętrzu można zobaczyć wyblakłe freski, które sięgają czasów bizantyjskich. Jest też studnia życzeń z posążkiem Marii Panny. Zgodnie z lokalną tradycją piwnice kościoła były wykorzystywane do dojrzewania lokalnych win.

 

 

 

 

Według innej z tradycji Şirince  jest kojarzone Wniebowzięciem Najświętszej Marii Panny, z tradycyjnym winem Erkan Önoğlu (w 2012 roku nazwane przez lokalnych producentów winem apokalipsy), brzoskwiniami. Jak również miejscem, w którym urodzili się boscy bliźniacy Apollo i Artemis. 

 

 W latach 90 wieś zaczęła być reklamowana przez biura turystyczne, jako autentyczna wioska w górach i dziś już taka nie jest. Wieś jest ciekawym przykładem syntezy wpływów greckich i tureckich. 

 

 Stare greckie domy zachowały swój tradycyjny wygląd na zewnątrz, ale ich wnętrza są obecnie urządzone w stylu tureckim. Wiele z tych domów można zwiedzać, ponieważ niektóre zostały przekształcone w hotele, restauracje lub miejsca wynajmu wakacyjnego.

 

 

 

 

Podążając dalej śladami chrześcijaństwa, zobaczyłyśmy Dom Najświętszej Marii Panny (potencjalne ostatnie miejsce zamieszkania Matki Bożej). 

  

Kulminacją naszej wycieczki było zwiedzanie Efezu, jednego z najlepiej zachowanych starożytnych miast hellenistycznych, gdzie jednym z najważniejszych zabytków jest Biblioteka Celsusa. 

 

Ten dzień, śladami historyczno-kulturalnego dziedzictwa zakończyliśmy degustacją kebabów tureckich pochodzących z różnych regionów Turcji.

                                                                                                                                            

Projekt „Ponadnarodowa mobilność kadry niezawodowej edukacji dorosłych” realizowany ze środków PO WER na zasadach Programu Erasmus+  sektor Edukacja dorosłych pt. „Wzbudzić pasję…”

W instytucie

 

Dzień pierwszy w Aliağa Tüpraş Halk Eğitim Merkezi rozpoczęłyśmy od wizyty w sali warsztatowej, gdzie prowadzone są zajęcia kulinarne i mieliśmy możliwość udziału w tureckim śniadaniu i zapoznania się z dyrektorką oraz innymi wykładowcami pracującymi w instytucie. Bogaty wybór serów, dżemów, miodów, białe pieczywo, oliwki, pomidory oraz jajka to jego podstawowe elementy. Śniadaniu w Turcji obowiązkowo towarzyszy również turecka herbata. Najbardziej nam zasmakowała  Kabak tatlisi czyli dynia na słodko, okazało się że przygotowała ją jedna z nauczycielek. I była bardzo dumna, że pytamy o sposób przygotowania smakołyku. 

Następnie zostałyśmy zaproszone na turecką kawę w gabinecie Pani Dyrektor, gdzie rozmawiałyśmy o zasadach funkcjonowania instytutu  oraz prowadzonych prowadzonych zajęciach. Instytut jest centrum kształcenia praktycznego, ponieważ duży odsetek osób dorosłych nie ma ukończonej szkoły średniej. Prowadzone zajęcia są bezpłatne. 

Publiczne ośrodki edukacyjne to nieformalne instytucje edukacyjne, które organizują bezpłatne kursy z zakresu zawodowego, społecznego, ekonomicznego, sportowego i kulturalnego dla obywateli niezależnie od wieku, poziomu wykształcenia, dochodów, statusu społecznego i poziomu kulturowego, zgodnie z ich zainteresowaniami, pragnieniami, umiejętnościami i oczekiwaniami. 

Pierwsze tureckie instytucje zajmujące się sztuką i kształceniem zawodowym z HEM (Centrum Edukacji Dorosłych) rozpoczęły swoją działalność około 60 lat temu. Wkład Centrów Edukacji Publicznej, które są rozwijane na wysokim poziomie, który może zapewnić szkolenia w około 500 różnych branżach, nie ogranicza się tylko do szkoleń, ale także stanowi źródło pracy dla dziesiątek tysięcy mistrzów-trenerów.

Wszystkie kursy są organizowane dla grupy minimum 12 osób. W kursach organizowanych dla osób niepełnosprawnych, skazanych i więźniów oraz osób zagrożonych nie jest wymagana liczba 12 osób.

 

Później spędziliśmy kilka godzin na zajęciach języka angielskiego, gdzie uczyli się Turcy w różnym wieku, zarówno mężczyźni, jak i kobiety. W przerwie mieli oni do nas dużo pytań, między innymi skąd jesteśmy, co nas sprowadziło do Turcji i na czym polega Program Erasmus +. 

Po zajęciach byliśmy na obiedzie w lokalnej tureckiej restauracji. Dużą część dnia poświęciliśmy na poznanie miasta, w którym się znalazłyśmy. Najbardziej zainteresowały nas stragany z rękodziełem przy których pracowały starsze kobiety. Dowiedziałyśmy się, że pieniądze ze sprzedaży przeznaczane są na edukację biednych dziewczyn.

W godzinach wieczornych wróciliśmy do instytutu, aby wziąć udział w zajęciach dotyczących tradycyjnej muzyki tureckiej z regionu Izmir. Przyglądaliśmy się pracy prowadzącego zajęcia chóru oraz poznaliśmy instrumenty tureckie.

Zajęcia ze śpiewu i muzyki tureckiej

https://www.facebook.com/watch/live/?v=547279936112384

https://www.facebook.com/tupras.hem/videos/357603688660159

                                                                                                                                

Projekt „Ponadnarodowa mobilność kadry niezawodowej edukacji dorosłych” realizowany ze środków PO WER na zasadach Programu Erasmus+  sektor Edukacja dorosłych pt. „Wzbudzić pasję…”